ความสำคัญของทักษะชีวิตกับการดำรงตนในสังคม
ความสำคัญของทักษะชีวิตกับการดำรงตนในสังคม ประเด็นที่เกี่ยวข้องในการพิจารณาความสำคัญ ของทักษะชีวิตกับการดำรงตนในสังคม มีดังนี้ ...

ความสำคัญของทักษะชีวิตกับการดำรงตนในสังคม
ประเด็นที่เกี่ยวข้องในการพิจารณาความสำคัญของทักษะชีวิตกับการดำรงตนในสังคม มีดังนี้
- ความสำคัญของทักษะชีวิต
- สาเหตุที่ทำให้เกิดความบกพร่องของทักษะชีวิต
- การพัฒนาทักษะชีวิตที่จำเป็น - องค์ประกอบที่สำคัญ
- ปัจจัยที่สนับสนุนการเสริมสร้างทักษะชีวิต
ความสำคัญของทักษะชีวิต
องค์การอนามัยโลก (World
Health Organization. 1994: 17) กล่าวว่า
ทักษะชีวิตเป็นสิ่งที่ควรส่งเสริมให้เกิดขึ้น เพื่อพัฒนามนุษย์ในสังคม และช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคม
ซึ่งมีความสำคัญดังนี้
- ความสำคัญต่อเด็กและเยาวชน
- ความสำคัญต่อการศึกษา
- ความสำคัญต่อสังคม
1. ความสำคัญต่อเด็กและเยาวชน
ในสภาพสังคมปัจจุบัน
ที่มีความเจริญก้าวหน้าของเทคโนโลยีต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทคโนโลยีในการสื่อสาร
ที่สามารถเข้าถึงได้โดยง่าย แม้กระทั่งเด็กเล็ก ๆ เริ่มตั้งแต่ระดับปฐมวัย
ไปจนถึงวัยชรา ในการสื่อสารผ่านเทคโนโลยีดังกล่าว เกิดการส่งข้อมูลข่าวสารอย่างไร้ขีดจำกัด
ไม่สามารถสกัดกั้นข้อมูลข่าวสารที่เป็นเท็จ หรือเป็นภัยต่อบุคคล ต่อครอบครัว
และต่อสังคม โดยเฉพาะในวัยรุ่น ซึ่งเป็นวัยที่เรียกกันว่าวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ
เป็นวัยที่กำลังต้องการแสวงหาอัตลักษณ์เป็นของตนเอง จึงทำให้วัยรุ่นจำนวนมากอยู่ในภาวะสุ่มเสี่ยงต่อการหลงผิด
ซึ่งส่งผลให้เกิดปัญหาต่าง ๆ ตามมา อาทิ ปัญหาการใช้สารเสพติด การสูบบุหรี่
การตั้งครรภ์ในวัยรุ่น การกระทำที่ผิดกฎหมาย เป็นต้น
และมีแนวโน้มที่จะมีปัญหาทางด้านสุขภาพกายและสุขภาพจิต
ดังนั้นการส่งเสริมและพัฒนาให้เยาวชนมีทักษะชีวิต
ก็ย่อมจะช่วยให้เขาสามารถจัดการกับความเครียด และความกดดันต่าง ๆ
สามารถดำรงชีวิตได้อย่างเข้มแข็ง และปรับเปลี่ยนตนเองให้มีพฤติกรรมที่เหมาะสมได้
ซึ่งจะนำไปสู่การแก้ปัญหาดังกล่าวมาแล้วได้ในที่สุด
2. ความสำคัญต่อการศึกษา
ผู้เรียนที่อยู่ในช่วงวัยรุ่น
จะมีความเป็นตัวของตัวเองสูง ไม่ชอบให้ผู้ใหญ่ออกคำสั่ง
ในขณะเดียวกันก็ให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก ดังนั้นจึงพบว่ามีวัยรุ่นจำนวนมาก
ที่เรียนไม่จบ หรือไม่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
เพราะเลือกเรียนในสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับความสามารถหรือความชอบที่แท้จริงของตน
เพียงแค่เลือกตามเพื่อนไป
หรือถูกผู้ใหญ่บังคับให้เรียนในสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับความสนใจหรือความต้องการของตนเอง
ส่งผลให้ขาดความสุขในการเรียน ปรับตัวไม่ได้ มีปัญหาทั้งกับครูอาจารย์และเพื่อน ๆ
รวมถึงการถูกชักจูงไปในทางที่ไม่เหมาะสมไม่ว่าจะเป็นปัญหาการเรียน ปัญหาทางเพศ
ปัญหาการใช้สารเสพติด ปัญหาการติดเกมหรือการพนัน ปัญหาการทะเลาะวิวาท ฯลฯ
แต่ปัญหาต่างๆ เหล่านี้ จะลดลง
หรือหมดไป หากผู้เรียนได้รับการส่งเสริมหรือพัฒนาทักษะชีวิต ตั้งแต่เริ่มเข้าสู่ระบบการศึกษา
เพราะทักษะชีวิตจะช่วยให้เกิดการพัฒนาของกระบวนการคิด และเกิดความเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่เป็นตัวตนของตนเอง
มีการปรับตัวเพื่อที่จะเข้าใจและสามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคมได้
มีการพัฒนาค่านิยมและเจตคติทั้งต่อตนเองและสิ่งแวดล้อม
รู้จักการตัดสินใจเลือกและไม่เลือกได้อย่างเหมาะสม
รวมทั้งมีความสามารถในการจัดการปัญหาทางด้านอารมณ์ สุขภาพจิตและสุขภาพทางกายได้อย่างเหมาะสมเป็นไปตามวัย
ซึ่งทักษะต่าง ๆ เหล่านี้
จะเป็นเครื่องมือสำคัญที่นำไปสู่หนทางแห่งความสำเร็จในการเรียนรู้ของผู้เรียน
ดังนั้นในการจัดการศึกษา
จึงต้องให้ความสำคัญกับการพัฒนาทักษะชีวิต
เพราะทักษะชีวิตจะนำพาให้ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ได้อย่างมีความสุข
และประสบความสำเร็จในการเรียนตามความมุ่งหวังของผู้เรียน ครอบครัว และสังคม นอกจากนั้นความสำเร็จของผู้เรียนย่อมนำมาซึ่งการยกระดับคุณภาพการศึกษาของประเทศได้อีกด้วย
3. ความสำคัญต่อสังคม
ด้วยเหตุที่ทุกคนต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อความเจริญก้าวหน้าทางสังคม
โดยเฉพาะในเด็กและวัยรุ่น
จำเป็นต้องมีความสามารถในการดำรงชีวิตทั้งภายนอกและภายในครอบครัวอย่างเหมาะสม อาทิ
การเข้ากับผู้อื่น การสื่อสาร การแก้ไขความขัดแย้ง
โดยเฉพาะการสร้างความสัมพันธ์ภายในครอบครัว ซึ่งถ้ามีความสัมพันธ์ในครอบครัวดี
ส่งผลให้เด็กและวัยรุ่นมองเห็นคุณค่าในตนเอง มีความเชื่อมั่น
รับผิดชอบต่อตนเองและสังคม ใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นได้
หากมีความสัมพันธ์ในครอบครัวไม่ดี ส่งผลให้เกิดพฤติกรรมที่เป็นปัญหาแก่สังคม
สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้
อาจจะไม่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ หรืออาจจะไม่เกิดขึ้นกับบุคคลทุกคน
ดังนั้นหากประชาชนในชาติ ได้รับการส่งเสริมหรือพัฒนาให้มีทักษะชีวิต
ก็ย่อมจะนำมาซึ่งการมีประชากรที่มีคุณภาพ และส่งผลให้ประเทศสามารถพัฒนาไปได้อย่างทัดเทียมกับประเทศอื่น
ๆ อย่างยั่งยืนในทุก ๆ ด้าน
ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่า
ทักษะชีวิตเป็นสิ่งที่ทุกคนจำเป็นต้องมี ทั้งนี้ เพราะนับตั้งแต่มนุษย์เกิดมาถูกหล่อหลอมโดยกระบวนการตามธรรมชาติและกระบวนการทางสังคม
เป็นปฏิกิริยาต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ ระหว่างที่ผ่านกระบวนการเหล่านั้น
มนุษย์ต้องปะทะกับแรงบีบ แรงกดดัน
และแรงกระทบ จากขนบประเพณี วัฒนธรรม กฎหมาย ครอบครัว เพื่อน และสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ
ซึ่งผู้ที่จะยืนหยัดอยู่ในโลกนี้ได้อย่างปกติสุข
จึงได้แก่คนที่สามารถจัดการกับแรงปะทะที่กล่าวมาได้อย่างสมดุล
โดยอาศัยทักษะชีวิตที่ได้รับการส่งเสริมและพัฒนามาเป็นอย่างดี